Low-Code to platformy budowy aplikacji i procesów, które znacząco redukują konieczność „ręcznego” pisania kodu, ale nadal pozwalają programistom i osobom „spoza IT” (tzw. „citizen developers”) tworzyć rozwiązania IT.

Platforma low-code to rodzaj oprogramowania, który umożliwia budowanie aplikacji za pomocą wizualnych interfejsów, takich jak przeciąganie i upuszczanie elementów (drag and drop), gotowych komponentów, szablonów logiki i integracji, czy formularzy, minimalizując potrzebę pisania kodu, ale w razie potrzeby aplikacje mogą zostać rozbudowane o własne fragmenty kodu (np. JavaScript, Python).

Niektóre narzędzia Low-Code wymagają znacznie więcej wiedzy i umiejętności programistycznych, będąc swego rodzaju rozbudowanymi platformami (środowiskami) programistycznymi wspierającymi szybkie wdrażanie złożonych aplikacji.

W dzisiejszym środowisku biznesowym platformy Low-Code stały się kluczowe z kilku powodów:

• Przyspieszony rozwój: Skracają czas potrzebny na tworzenie i wdrażanie aplikacji nawet o 90%, umożliwiając firmom szybką reakcję na zmiany rynkowe i wewnętrzne potrzeby.

• Obniżone koszty: Minimalizują potrzebę obszernego kodowania, co redukuje godziny pracy deweloperów i pozwala na alokację zasobów do innych, bardziej krytycznych obszarów. Firmy średnio unikają zatrudniania dwóch dodatkowych deweloperów IT, co przekłada się na około 4,4 miliona dolarów dodatkowej wartości biznesowej w ciągu trzech lat.

• Demokratyzacja rozwoju: Użytkownicy biznesowi, często nazywani "citizen developers" , mogą tworzyć i modyfikować aplikacje bez głębokiej wiedzy technicznej, co zwiększa innowacyjność w całej organizacji. Gartner szacuje, że do 2025 roku 80% nowych aplikacji biznesowych będzie wykorzystywać technologie Low-Code/No-Code, a citizen developerzy przewyższą liczbą profesjonalnych deweloperów w stosunku 4:1.

• Zwiększona elastyczność i skalowalność: Platformy te ułatwiają aktualizowanie i skalowanie aplikacji wraz z ewolucją potrzeb biznesowych, zapewniając, że oprogramowanie może rosnąć wraz z firmą.

• Lepsza współpraca IT i biznesu: Upraszczają proces rozwoju, co sprzyja bliższej współpracy między działami IT i biznesowymi, prowadząc do rozwiązań lepiej dopasowanych do rzeczywistych potrzeb firmy.

• Błyskawiczne wdrożenie i udostępnienie prototypów/rozwiązań
• Możliwość cyfryzacji nawet bardzo małych procesów, dotąd nieopłacalnych dla klasycznego developmentu
• Zwiększenie samodzielności i innowacyjności użytkowników biznesowych

• Budowa prostych aplikacji webowych i mobilnych, stron internetowych, aplikacji do zarządzania konkretnym procesem biznesowym, zadaniami użytkowników.
• Automatyzacja powtarzalnych operacji (przypomnienia, powiadomienia, eskalacje)
• Tworzenie raportów, dashboardów, zestawień i wizualizacji danych.
• Połączenia z narzędziami biurowymi i chmurowymi, przy pomocy prostych, wbudowanych narzędzi integracyjnych, obejmujących wiele obecnych na rynku technologii.
• Możliwość integracji z innymi platformami przez gotowe konektory i API, z szeroką bazą przykładów i przypadków użycia.

No-Code idzie o krok dalej: umożliwia pełną automatyzację i budowanie prostych aplikacji całkowicie bez pisania kodu. Tworzenie aplikacji odbywa się przez układanie komponentów (np. formularzy, list, procesów workflow) za pomocą intuicyjnych, przyjaznych kreatorów. Skierowane są do użytkowników biznesowych, którzy chcą szybko cyfryzować swoje zadania bez konieczności angażowania IT. Bardzo często platformy No-Code specjalizują się w pewnym obszarze (np. zarządzenie projektami i zadaniami, aplikacje mobilne, strony internetowe), dzięki czemu oferują zestawy narzędzi dopasowane do typów aplikacji na nich budowanych.

• Finanse: Obieg faktur, Budżet, Preliminarz płatności, Zamówienia, Zapotrzebowania, Windykacje.
• Operacje: Systemy sprzedażowe, Rejestr Kontrahentów, Rejestr umów, Obieg płatności, Cashflow, Procesy biznesowe firmy.
• IT: Helpdesk, Obsługa incydentów, Baza CMDB, Zarządzanie użytkownikami i uprawnieniami.
• HR: Teczka pracownika, Nieobecności, Delegacje, Rozliczenie czasu pracy, Wnioski pracownicze.
• Backoffice: Korespondencja przychodząca i wychodząca, Obieg umów, Projekty, Baza wiedzy i procedur.
• Zapewnienie zgodności: Rejestr RODO, Raportowanie GRC, Rejestr dokumentacji ISO.

Low-Code najlepiej sprawdza się tam, gdzie tworzone są zaawansowane i złożone systemy łączące wiele procesów biznesowych i automatyzujące wiele odmiennych zadań. Bardzo dobrze sprawdzi się w obszarze, gdzie potrzebna jest "customizacja", integracja systemów, zamodelowanie złożonej logiki biznesowej. Wdrożenia, w których wymagana jest skalowalność rozwiązań i kładzie się nacisk na wysokie standardy bezpieczeństwa również mogą z powodzeniem korzystać z tej technologii.

No-Code sprawdza się w prostych aplikacjach, szybkim automatyzowaniu zadań lub prototypowaniu i tworzeniu MVP (ang. Minimum Viable Product), szczególnie tam, gdzie czas wdrożenia liczy się w godzinach lub dniach. Aplikacje budowane w oparciu o tą technologię sprawdzają się w środowisku, gdzie wymagana jest cyfryzacja bez wsparcia ze strony działu IT. Aplikacje No-Code często oferują środowisko do budowy rozwiązań w konkretnej niszy, co przekłada się na dobre zrozumienie potrzeb biznesowych stawianych przed takimi aplikacjami.

• Cyfrowa transformacja następuje od dołu: Technologię wdraża się nie tylko przez duże projekty, ale również poprzez setki małych innowacji tworzonych przez użytkowników biznesowych.
• Nowe role i kultura organizacji: Powstają stanowiska jak citizen developer, analityk biznesowy z kompetencjami wdrożeniowymi, a IT staje się partnerem i doradcą, nie tylko dostawcą.
• Lepsze wykorzystanie zasobów i danych: Procesy, które kiedyś całkowicie wykonywane były „manualnie” (poprzez wiadomości email, pliki Excel, ręczne przenoszenie danych między systemami), mogą być automatyzowane przez osoby, które realizują je na co dzień.
• Możliwość szybkiego prototypowania i eksperymentowania bez wysokiego ryzyka kosztowego.

• Przyspieszenie innowacji: Skrócenie czasu od pomysłu do wdrożenia nowych rozwiązań, bo osoby znające najlepiej proces (biznes) mogą go szybko cyfryzować.
• Odciążenie zespołu IT: Zespoły IT mogą zająć się architekturą, bezpieczeństwem, rozwojem kluczowych systemów, zamiast tworzyć setki drobnych automatyzacji czy raportów na żądanie.
• Większa elastyczność biznesu: Organizacje szybciej reagują na zmiany rynkowe, potrzeba i wdrożenie zmiany może być zainicjowane przez dowolnego pracownika, a nie wyłącznie przez centralny dział IT.
• Rozbudowa kompetencji cyfrowych: Pracownicy rozwijają umiejętności cyfrowe, uczą się logicznego myślenia i systemowego podejścia do danych, tworzenia przepływów czy analizy tych danych.

Demokratyzacja IT oznacza stopniowe otwieranie dostępu do zaawansowanych narzędzi technologicznych dla coraz szerszego grona użytkowników, nie tylko profesjonalnych programistów czy specjalistów IT. To podejście zakłada, że osoby z różnych działów – finansów, marketingu, obsługi klienta, HR czy operacji – mogą samodzielnie korzystać z rozwiązań informatycznych, automatyzować procesy czy tworzyć własne aplikacje bez konieczności angażowania działu IT w każdym detalu.

W praktyce demokratyzacja IT wspierana jest przez platformy Low-Code i No-Code, narzędzia self-service BI oraz rozwiązania chmurowe, które oferują intuicyjne interfejsy graficzne, łatwe integracje i gotowe komponenty – wszystko po to, by innowacja i automatyzacja były dostępne dla szerokiego grona użytkowników.

Podejście self-service w IT oznacza, że użytkownicy końcowi (np. pracownicy działów biznesowych) mogą samodzielnie uzyskiwać dostęp do narzędzi, raportów, analiz, a czasem nawet aplikacji, bez angażowania czy oczekiwania na realizację zlecenia przez IT.

Najlepszymi przykładami podejścia self-service w platformach Low-Code i No-Code są:

• Tworzenie własnych raportów, dashboardów i analiz ad hoc przez pracowników działów operacyjnych, sprzedażowych i finansowych.
• Uruchamianie prostych automatyzacji przez pracowników za pomocą narzędzi wbudowanych do platformy
• Samodzielne modyfikowanie i dodawanie konfiguracji, słowników, ról, uprawnień, szablonów dokumentów w aplikacjach i systemach.

Demokratyzacja IT i podejście self-service to rewolucja w zarządzaniu technologią. Otwierają one świat automatyzacji, analityki i budowy rozwiązań cyfrowych dla wszystkich pracowników – nie tylko technicznych. W efekcie firmy stają się szybsze, bardziej innowacyjne i elastyczne, lepiej wykorzystują potencjał swojej kadry i skuteczniej odpowiadają na wyzwania rynkowe i operacyjne. Żeby ta transformacja była trwała i bezpieczna, niezbędne są jednak odpowiednie narzędzia zarządzania, szkolenia oraz partnerska kultura współpracy między IT a biznesem.

Narzędzia Low-Code i No-Code radykalnie przemodelowały sposób, w jaki firmy podchodzą do rozwoju oprogramowania i optymalizacji procesów. Dzięki nim kreowanie aplikacji, automatyzacji czy prototypowanie nowych rozwiązań przestało być wyłączną domeną działów IT, znika bariera techniczna. Pracownicy zyskują samodzielność, mogą szybciej rozwiązywać swoje problemy operacyjne, eksperymentować i rozwijać własne kompetencje cyfrowe. Zwiększa się motywacja i poczucie wpływu na innowacyjność całej organizacji.

Teraz osoby z innych działów: marketingu, finansów, operacji czy HR mogą samodzielnie tworzyć i wdrażać cyfrowe rozwiązania odpowiadające na realne potrzeby biznesowe (tzw. citizen development).

Platformy te powodują także zmiany w samym dziale IT, który ewoluuje w stronę partnera biznesowego i stratega rozwoju technologii, będącego nie tylko działem dostarczającym narzędzia, ale rozumiejącym specyfikę i merytorykę pracy innych działów organizacji.

To prowadzi do:

• Spłaszczenia struktury zarządzania IT: Coraz więcej aplikacji powstaje „na dole” organizacji, a IT staje się doradcą, a nie tylko wdrożeniowcem niektórych narzędzi w firmie.
• Przyspieszenia innowacji: Cykle wdrożeniowe skracają się z miesięcy do dni lub godzin.
• Demokratyzacji technologii: Cyfrowa transformacja nie jest już zarezerwowana tylko dla największych czy najlepiej finansowanych organizacji.
• Nowych wyzwań dla IT: Działy IT muszą przejść od roli twórców każdej aplikacji do wspierania self-service, ustanawiania polityk bezpieczeństwa (governance), szkoleń i zapewnienia spójności rozwiązań.